ક્યારેય એવું લાગ્યું છે કે તમે તમારી જાતને ખોવાઈ ગયા છો? હું મહેનતમાં એટલો ડૂબી ગયો હતો કે ખરેખર ‘હું’ કોણ છું તે ભૂલી ગયો હતો. પછી એક દિવસ, મેં એક સફર પર જવાનું ઠાન્યું. તે એક નાની મુસાફરી હતી, પણ તેનાથી જ મારી ઓળખ સાચી થવાની શરૂઆત થઈ. સાચી આત્મશોધ તો રસ્તામાં જ થઈ. ખરેખર, આ યાત્રાએ મને મારી જાતને ઓળખવાની શક્યતા આપી. એમ કહી શકાય કે, સફરે મને મારી ઓળખ કરાવી.
જ્યારે હું ઘરથી દૂર ગયો, ત્યારે હું મારા નજીક આવ્યો
શહેરની ભીડ અને ચકચકિત લાઈટ્સથી દૂર, એકલા પડી ગયા ત્યારે જ મને અહેસાસ થયો. હું ક્યારનો થાકી ગયો હતો. એક અભ્યાસ મુજબ, 75% લોકોને લાગે છે કે મુસાફરી તેમની માનસિક સ્વચ્છતામાં મદદ કરે છે. મારા માટે તો તે એક થેરાપી જેવી હતી. નદી કિનારે બેસીને, કોઈની ઉતાવળ વગર, મને પહેલીવાર લાગ્યું કે હું ખરેખર ‘હાજર’ છું. મારા પોતાના વિચારો સાંભળવા માટે આ પહેલો મોકો હતો.
એકલા પડવાનો ડર ક્યારેક સૌથી મોટો ડર લાગે છે, ને? પણ જ્યારે તમે એકલા પડો છો, ત્યારે જ તમે તમારી સાથે વાત કરવાનું શીખો છો. તમે તમારા ડર, ઇચ્છાઓ અને સપનાઓને વધુ સ્પષ્ટ રીતે જોવાનું શરૂ કરો છો. આ જ છે આંતરછલની શરૂઆત.
નવી જગ્યાઓ, નવા લોકો અને એક નવો ‘હું’
જ્યારે તમે નવી જગ્યાએ જાઓ છો, ત્યારે તમારા મનમાં ઘણા પ્રશ્નો ઊઠે છે. ‘હું અહીં કેમ આવ્યો?’, ‘આ બધાનો અર્થ શું છે?’. પણ આ પ્રશ્નો જ તમને તમારા જવાબો તરફ દોરી જાય છે. મને યાદ છે, હિમાચલના એક નાના ગામમાં એક વૃદ્ધ ભિક્ષુએ મને કહ્યું હતું, “બેટા, ઓળખ શોધવા બહાર નથી જવું પડતું, તે તો અંદર જ છે. તમારે ફક્ત શાંત રહીને તેને સાંભળવું પડે છે.” તે પળ મારા માટે ખૂબ જ મહત્વપૂર્ણ હતી.
મારી સફરથી મળેલા ત્રણ મુખ્ય અહેસાસ:
- સરળતા ખુશીની ચાવી છે: ઓછામાં ઓછી વસ્તુઓ સાથે જીવન જીવતા શીખ્યો. ખરેખર, એક બેકપેકમાં જ તમે દુનિયા જોઈ શકો છો!
- ડર એ માત્ર એક ભાવના છે: નવા ખોરાકનો અજમાવશ, નવી ભાષા બોલવાનો પ્રયત્ન કરશે, તો જ ડર ઓછો થાય છે. તે સ્વયંભૂ વિકાસનો રસ્તો છે.
- કનેક્શન વસ્તુઓમાં નહીં, પણ લોકોમાં છે: જે લોકોને હું મળ્યો, તેમની કહેણીઓએ મને ભાવનાત્મક રીતે સમૃદ્ધ બનાવ્યો.
આ બધી સફરઓએ મને શીખવ્યું કે જીવન એ ડેસ્ટિનેશન નથી, પણ સફર જ છે. અને આ આત્મશોધન