कधी कधी जीवनातली सगळ्यात मोठी शक्ती आपल्याला सगळ्यात अशक्त वाटत असताना सापडते. हे खरंच विरोधाभासी वाटतं. असुरक्षितता आणि धैर्य यांचा संबंध कसा असू शकतो? पण विचार करा. जेव्हा आपण आपली कमजोरी मान्य करतो, तेव्हाच खरं आत्मविश्वास निर्माण होतं. म्हणूनच म्हणतात, की असुरक्षितेतून सापडते धैर्य. ही कल्पना आपल्या मानसिक आरोग्य आणि आत्मसाक्षात्कार यासाठी किती महत्त्वाची आहे, ते या लेखातून जाणून घेऊया.
आपण सगळेजण एक प्रकारचा मुकुट घालूनच फिरत असतो. “मी ठीक आहे”, “सगळं चांगलं चालू आहे” असं दाखवण्याचा प्रयत्न. पण आतल्या आत काय चाललं असतं? एक अनामिक भीती, की लोक आपल्याला कमकुवत समजतील. पण हीच भीती आपल्याला खरं जगण्यापासून रोखते.
खरं तर, असुरक्षितता ही एक सुपरपॉवर आहे. जेव्हा तुम्ही तुमची भीती कबुल करता, तेव्हा तुमचं खरं स्वरूप लोकांपर्यंत पोहोचतं. त्यामुळे नातंसंबंध खोल होतात. एका संशोधनानुसार, ७२% लोक म्हणतात की जेव्हा एखादा व्यक्ती आपली कमजोरी कबुल करते, तेव्हा ती त्यांच्यासाठी अधिक विश्वासार्ह ठरते. हे एक प्रकारचं भावनिक क्रांतीचं बीज आहे.
तुमची असुरक्षितता तुमची सुपरपॉवर कशी बनेल?
हे समजून घेणं महत्त्वाचं आहे की, असुरक्षितता म्हणजे कमकुवतपणा नव्हे. उलट, ती एक प्रकारची भावनिक बुद्धिमत्ता आहे. ती तुम्हाला सांगते की तुम्ही मानव आहात. तुमच्यात सुधारण्याची क्षमता आहे. जेव्हा तुम्ही याला स्वीकारता, तेव्हा तुमचं खरं धैर्य बाहेर पडतं.
माझ्या एका मित्राचं उदाहरण देते. त्याने नोकरी सोडून स्वतःचा व्यवसाय सुरू केला. सुरुवातीला भयंकर अपयश आणि आर्थिक ताण सोसवा लागला. पण त्याने आपली चिंता आणि भीती मित्रांसमोर मोकळेपणाने मांडली. त्यामुळे त्याला अनपेक्षित मदत आणि मार्गदर्शन मिळालं. आज तो यशस्वी आहे. त्याचं म्हणणं होतं, “मी जेव्हा माझी कमजोरी मान्य केली, तेव्हाच मी खरं शक्तिशाली झालो.”
आत्मसाक्षात्काराची पायरी: असुरक्षिततेला स्वीकारणे
आत्मसाक्षात्कार ची सुरुवात होते ती स्वतःला ओळखण्यापासून. आणि स्वतःला ओळखण्यासाठी आपल्या सगळ्या बाजूंना, चांगल्या आणि वाईट दोन्ही, स्वीकारणं गरजेचं आहे. ही प्रक्रिया कशी सुरू करायची?
- लहान सुरुवात करा: एखाद्या विश्वासू मित्रासमोर एक लहानशी कमजोरी सांगण्याचा धीर करा. तुमचं हृदय हलकं होईल.
- आपल्या भावनांशी जुळवून घ्या: घाबरल्यासारखं वाटलं तर तसं म्हणा. रडू येतंय का? मग रडा. हे दुर्बलतेचं लक्षण नसून, शक्तीचं आहे.
- स्वतःशी चांगलं बोला: “मी हे करू शकत नाही” ऐवजी “मी हे आत्ता शिकत आहे” असं म्हणण्याची सवय लावा. हे आत्मप्रेम वाढवते.
हे करताना एक गोष्ट लक्षात ठेवा, की ही सवय लगेच रुजत नाही. पण प्रयत्न करायचं सुरू ठेवा. दररोज एक लहानसं पाऊल पुरेसं आहे.
