तुम्हाला कधी असं वाटलंय का? काहीतरी खूपच गडबड आहे. मन भारावून गेलंय. आणि मग एक गाणं लागलं. एकदमात, सगळं काही हलकं वाटायला लागलं. माझ्यासाठी तर संगीत हा केवळ मनोरंजन नाही, तर एक अदृश्य शक्ती आहे. त्याचा प्रभाव इतका गहन आहे, की त्याने माझं संपूर्ण जीवन बदललं. होय, संगीताने माझं आयुष्य कसं बदललं ही गोष्ट सांगायची आहे मला. ते केवळ ऐकण्याची गोष्ट राहिली नाही, तर माझा भावनिक आधार, माझी थेरपी झालं.
लहानपणी मी खूप शांत, अंतर्मुख मूल होतो. लोकांसमोर बोलायलासुद्धा संकोच वाटायचा. मग एक दिवस, वडिलांनी एक हार्मोनियम आणलं. त्यावरची पहिली सुरे मारताना काहीतरी जमलं. मला वाटलं, मी काहीतरी करू शकतो! ही भावना अपरिचित होती, पण गोड होती. संगीत हा माझ्या आवाजाचा शोध घेण्याचा पहिला मार्ग ठरला.
तेव्हापासून, प्रत्येक भावनेशी संगीताचा एक थेट कनेक्शन तयार झाला. आनंद, दुःख, राग, उत्साह – प्रत्येकाला एक स्वर होता. जेव्हा शब्द कमी पडत, तेव्हा सूर बोलत. हे एक प्रकारचं भाषांतरच होतं. माझ्या भावना म्युझिकल नोट्समध्ये कॅप्चर होऊ लागल्या.
मानसिक आरोग्याचा गुप्त हत्यार
कॉलेजचे ते तणावग्रस्त दिवस आठवतात? अभ्यास, नोकरीची चिंता, भविष्याची अनिश्चितता. मी खूप गोंधळून जायचो. त्या वेळी माझं रेस्क्यू मिशन म्हणजे हेडफोन्स लावून संगीत ऐकणं. एक अभ्यास सांगतो, की संगीत ऐकल्याने कोर्टिसोल (स्ट्रेस हॉर्मोन) पातळी ६०% ने कमी होऊ शकते. माझ्यासाठी तर हे १००% खरं ठरलं.
मानसिक आरोग्य सांभाळण्यासाठी मी काही गाणी निवडून ठेवली होती. एक विशिष्ट मेलडी होती, ती ऐकताक्षणी मन शांत व्हायचं. हे एक प्रकारचं मानसिक शॉवरच होतं. गोंधळलेले विचार धुतले जायचे. नवी उर्जा यायची. संगीत हा माझा सर्वात स्वस्त, पण प्रभावी थेरपिस्ट ठरला.
आत्मविश्वासाचा सुरांचा पाया
मंचावर उभं राहणं, हे किती भीतीदायक वाटतं बरं? माझ्या पहिल्या स्टेज परफॉर्मन्सची आठवण अजूनही ताजी आहे. गुडघे कापत होते, स्वर बसत नव्हता. पण मग मी माझ्या आवडत्या गाण्याचा पहिला सुर मारला. आणि मग काहीतरी जादू घडली. मी माझ्यातच रमून गेलो. श्रोते कुणीही नव्हते, फक्त मी आणि माझे सूर.
त्या दिवसापासून, आत्मविश्वास येण्याचा मार्ग सापडला. संगीताने मला शिकवलं, की परफेक्शनपेक्षा पॅशन महत्त्वाचं आहे. लोकांसमोर गाणं म्हणणं, हे एका प्रकारचं वल्नरेबिलिटी (अगतिकता) दाखवणंच होतं. आणि त्यातूनच खरा कॉन्फिडन्स जन्माला येतो. आज जेव्हा मी कोणत्याही मीटिंगमध्ये बोलतो, तेव्हा मागे त्या स्टेजचा अनुभव असतो.
संगीताने दिलेली तीन मोठी गोष्ट
- भावनांची भाषा: राग येईना तर रॉक, उदास वाटे तर भजन. भावनांना नाव मिळालं.
- एकांताचा साथीदार: एकटेपणा कधीच जाणवला नाही. संगीत हमेशा सोबत होतं.
- सहनशक्ती: एक राग शिकायला महिने लागतात. यातून धैर्य आणि सातत्य शिकायला मिळतं.
