ଭାବିଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି କି, ଆଜିକାଲିର ଏହି ଆଧୁନିକ ଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ଆମେ କାହିଁକି ପୁରାତନ ଚିକିତ୍ସା ପଦ୍ଧତି ଆଡକୁ ଫେରୁଛୁ? ଏହାର ଉତ୍ତର ଖୋଜିବାକୁ ଗଲେ ଆମେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚୁଛୁ ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ, ଯେଉଁଠାରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଆୟୁର୍ବେଦ ର କଥା। ଏହି ପ୍ରାଚୀନ ଭାରତୀୟ ଚିକିତ୍ସା ପଦ୍ଧତିର ମୂଳ ଖୋଜିବାକୁ ଗଲେ ଆମେ ଦେଖିବାକୁ ପାଉଛୁ ସିନ୍ଧୁ ସଭ୍ୟତାର ଅଦ୍ଭୁତ ଇତିହାସ। ହଁ, ଆୟୁର୍ବେଦ ଓ ସିନ୍ଧୁ ସଭ୍ୟତା: ଏକ ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି, ଯାହାକି ଆଜିର ବିଜ୍ଞାନକୁ ମଧ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରିଦେଉଛି। ଚାଲନ୍ତୁ, ଏହି ରୋମାଞ୍ଚକର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିବା।
ମୋର ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ଅଛନ୍ତି, ଯିଏକି ଏକ ଇତିହାସବିତ୍। ସେ ଏକଦା କହିଥିଲେ, “ଆମେ ଭାବୁଛୁ ଆଧୁନିକ ସମାଜ ବହୁତ ଆଗୁଆ, କିନ୍ତୁ ଆମର ପୂର୍ବପୁରୁଷମାନେ ଆମଠାରୁ କମ୍ ଚାଲାକ୍ ନଥିଲେ!” ଏହା କେବଳ କଥା ନଥିଲା। ଯେତେବେଳେ ଆମେ ହଡପ୍ପା ସଂସ୍କୃତିର ଅବଶେଷଗୁଡିକୁ ଖୋଜୁ, ତାହା ପ୍ରକୃତରେ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଏ। ସେମାନେ କେବଳ ଇଟା ର ଘର ବନାଇ ନଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କର ଜୀବନଶୈଳୀ ଓ ଚିକିତ୍ସା ବିଦ୍ୟା ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ଥିଲା।
ସିନ୍ଧୁ ସଭ୍ୟତା: ଯେଉଁଠାରେ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ସବୁକିଛି
ମୋହେନଜୋ-ଦାରୋ ଓ ହଡପ୍ପା ଭଳି ସ୍ଥାନଗୁଡିକ କେବଳ ପୁରାତତ୍ତ୍ୱିକ ଧ୍ୱଂସାବଶେଷ ନଥିଲା। ଏଗୁଡିକ ଥିଲା ଜ୍ଞାନର ପ୍ରାଚୀନ କେନ୍ଦ୍ର। ଗବେଷକମାନେ ଏଠାରେ ଯାହା ଖୋଜିଛନ୍ତି, ତାହା ବହୁତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ:
- ପରିଷ୍କାର ପାଣି ଯୋଗାଣ ପ୍ରଣାଳୀ: ଜଟିଳ ନାଳି ଓ ଜଳାଶୟ ଥିଲା, ଯାହା ରୋଗ ନିଯନ୍ତ୍ରଣରେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଥିଲା।
- ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ: ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରେ ସ୍ନାନାଗାର ଓ ଶୋଚାଳୟ ଥିଲା, ଯାହା ଆୟୁର୍ବେଦର ‘ସ୍ୱଚ୍ଛତା ହେଉଛି ସୁସ୍ଥତାର ମୂଳ’ ଏହି ସିଦ୍ଧାନ୍ତକୁ ଦର୍ଶାଏ।
- ୟୋଜନାବଦ୍ଧ ନଗର: ଏହା ରୋଗ ବ୍ୟାପିବା ସମ୍ଭାବନାକୁ କମ୍ କରୁଥିଲା।
ଏକ ଗବେଷଣା ଅନୁସାରେ, ସିନ୍ଧୁ ଉପତ୍ୟକାର ଲୋକମାନେ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଥିଲେ କି ପରିସ୍କାର ପାଣି ଓ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ରୋଗରୁ ବଞ୍ଚେ। ଏହା ଏକ ବିରାଟ ବିଷୟ! 🔥
