ક્યારેય એવું લાગ્યું છે કે તમે ખરેખર કોણ છો એ જ તમે જાણતા નથી? 💭 હું તો ઘણા સમયથી આ જ ભાવનાથી જૂઝતી હતી. મારી અંદરનો ખરો હું કોણ છે, તેને શોધવાની મારી સફર ખૂબ જ લાંબી અને અનોખી રહી છે. આ સ્વયંશોધનની મારી યાત્રા એ જ છે – ખરો હું શોધતી સફર. એક એવી યાત્રા જેમાં આત્મજ્ઞાન અને સ્વીકારનો રસ્તો ખૂબ જ મહત્વનો છે.
બધું બહારથી યોગ્ય લાગતું હતું. સારી નોકરી, સારા સંબંધો. પણ અંદરખાને એક ખાલીપણું હતું. જાણે કંઈક ખોવાઈ ગયું હોય એવું. હું ફક્ત દરરોજની દોડધામમાં જીવતી હતી. પણ મારું ખરું સ્વરૂપ ક્યાં હતું?
એક દિવસ મેં થાકીને પૂછ્યું, “આ બધું જ કરવા માટે જ?” મારા જીવનનો ખરો હેતુ શું છે? આ પ્રશ્નોએ જ મારી આત્મ-શોધની શરૂઆત કરી.
બહારનો ખોલ તોડવો: સમાજ અને અપેક્ષાઓ
આપણે બધા જ સમાજ અને પરિવારની અપેક્ષાઓના પિંજરામાં ફસાઈ ગયા છીએ. “આમ બનો”, “તેમ કરો”ની આવાજો એટલી બલવાન હતી કે મારી પોતાની અવાજ ઓછી થઈ ગઈ. મને લાગતું કે સફળતાનો અર્થ જ ફક્ત બાહ્ય ચીજોમાં છે.
પણ એક અભ્યાસ મુજબ, 85% લોકો માને છે કે તેઓ બીજાઓને ખુશ રાખવા માટે જીવે છે. અને આ જ તેમના આત્મવિકાસમાં સૌથી મોટી અવરોધ છે. મારી સાથે પણ એવું જ થયું. મેં નક્કી કર્યું કે હવે બસ. હવે હું મારી ઇચ્છાઓને અવાજ આપવાની છે.
અંદરની સફર: જે મેં શીખ્યો
જ્યારે મેં બહારનો અવાજ શાંત કર્યો, ત્યારે જ અંદરનો અવાજ સંભળાયો. આ આત્મજ્ઞાનની શરૂઆત હતી. મેં નાની-નાની ચીજો કરવી શરૂ કરી જે ખરેખર મને આનંદ આપતી હતી.
મારા દ્વારા અપનાવાયેલી આદતો:
- જર્નલિંગ: રોજ સવારે 10 મિનિટ લખવું. મારા વિચારો, ભાવનાઓ. આ મને ખૂબ શાંતિ આપતું.
- એકાંત: દિવસમાં થોડો સમય ફક્ત મારી સાથે. બિન-જરૂરી ગજલ ચાલુ ન રાખવી.
- “ના” કહેવાની કળા: જે મને ગમતું નથી અથવા જરૂરી નથી, તેમને ના કહેવી. આ ખૂબ જ સખત પાઠ હતો!
આ નાની શરૂઆતોએ મને મારા ખરો હું સમજવામાં ખૂબ મદદ કરી. જાણે ધીમે ધીમે ધુમ્મસ છંટાયું અને ચેહરો સ્પષ્ટ થયો.
સૌથી મોટી સફળતા: સ્વીકાર
આ બધી સફરનું સૌથી સુંદર અંત હતું – સ્વીકાર. મને સ